wild

wild¹{{/term}}

〈het〉

1 [dieren] gibier 〈m.〉

2 [wilde staat] état 〈m.〉sauvage

♦voorbeelden:

1   het spoor van het wild volgen • suivre le gibier à la trace

     op groot wild jagen • chasser le fauve

     klein wild • menu gibier

     vliegend wild • gibier à plumes

     wild eten • manger du gibier

     wild uitzetten in een gebied • peupler une région de gibier

     het wild op de vlucht jagen • effaroucher le gibier

2   planten in het wild • plantes sauvages

     in het wild voorkomen • exister à l'état sauvage

     in het wild levende dieren • animaux sauvages

————————

wild²{{/term}}

〈bijvoeglijk naamwoord, bijwoord〉

1 [m.b.t. planten, dieren, mensen] 〈bijvoeglijk naamwoord〉 sauvage

2 [onstuimig] 〈bijvoeglijk naamwoord〉 fougueux 〈v.: fougueuse〉; 〈bijwoord〉 avec fougue

3 [ongeregeld] 〈bijvoeglijk naamwoord〉 incontrôlé; 〈bijwoord〉 de façon incontrôlée

♦voorbeelden:

1   als een wilde tekeer gaan • se démener comme un forcené

→ {{link=weg}}weg{{/link}}

2   wilde geruchten verspreiden • répandre des rumeurs incontrôlées

     een wild geschreeuw • des cris furieux

     wilde hartstochten • passions déchaînées

     wilde ideeën aandragen • avoir des idées folles

     een wild kind • un petit diable

     een wild leven leiden • mener une vie de patachon

     hij vertelt de meest wilde verhalen • il raconte des histoires à dormir debout

     wild enthousiast zijn • être follement enthousiaste (pour)

     zich wild haasten • foncer

     wild om zich heen kijken • regarder autour de soi d'un air hagard

     zich wild schrikken • avoir une peur bleue

     het paard wordt wild • le cheval s'emballe

     wild op iets zijn • être fou de qc.

3   de zee is wild • la mer est mauvaise

Deens-Russisch woordenboek. 2015.